Peygamber (s.a.v.)'in Eğitim Anlayışı ve Eğitim Metodu

•Rasulullah (s.a.v.) tebliğ edeceği hakikatleri bizzat kendisi yaşar,insanlara öylece tebliğ ederdi.

Efendimiz (s.a.v.) tebliğe başladıklarında muhatap kitleyi ikna etmek için bizzat kendi yaşayışını örnek göstermiştir.

İnsanları meydana çağırmış kendisi de Safa Tepesi'ne çıkarak:

"–Ey Kureyş cemâati! Ben size, şu dağın eteğinde veya şu vâdide düşman atlıları var; hemen size saldıracak, mallarınızı gasbedecek desem, bana inanır mısınız?" diye sordu. Onlar da hiç düşünmeden:

"–Evet inanırız! Çünkü şimdiye kadar seni hep doğru olarak bulduk. Yalan söylediğini hiç duymadık!" dediler. Bunun üzerine Rasûlullah (s.a.v), kendisinin Allah tarafından gönderilen uyarıcı bir peygamber olduğunu îlân etti. Sözlerine inanıp Allah'ın arzu ettiği gibi bir hayat yaşayanların âhirette son derece güzel mükâfâtlara nâil olacaklarını, inkârcıların da pek şiddetli bir azapla karşılaşacaklarını, dolayısıyla bu dünyadayken o ebedî hayat için çok iyi hazırlanmak gerektiğini heyecanla anlattı. Ancak insanları yanlış inançlarından çevirmek çok zordu. (Bkz. Buhârî, Tefsîr, 26/2; Ahmed, I, 159, 111)

•Dini hükümleri aşamalı (tedrici) bir sistemle öğretirdi,

•Öğretirken itidale ve insanları bıktırmamaya dikkat ederdi,

•Şahsi farklılıkları göz önünde bulundururdu,

•Karşılıklı konuşma ve soru-cevap metodunu kullanırdı,

•Eğittiği kimselerin kabiliyetlerini keşfedip geliştirirdi.

•Hataları yüze çarpmamak, güzel bir şekilde uyarmak,

•İlim öğrenmeye ve öğretmeye teşvik etmek,

•Faydasız ilimden uzak durmak,

•Konuşmalarının tane tane olması,

•Belirgin ve açık kelimeler kullanması,

•Söylediği söz anlaşılsın diye 3 kez tekrarlaması,

•Konuşmayı gereksiz yere uzatmaması ve aşırı derecede kısa tutmaması,

•Herkesin seviyesine hitap etmesi,

...ve diğerleri...